Dominanta septymowa z kwintą obniżoną to akord używany w teorii muzyki i harmonii. Składa się z czterech dźwięków, skonstruowanych zgodnie z zasadami tercjowej budowy akordów.
Aby zbudować dominantę septymową z kwintą obniżoną, najpierw należy wziąć akord durowy, który składa się z trzech dźwięków: toniki (pierwsza stopień skali), tercji dużej (cztery półtony powyżej toniki) i kwinty czystej (siedem półtonów powyżej toniki). Następnie dodać do niego septymę małą, w końcu zaś obniżyć kwintę czystą o półton.
Na przykład, jeśli chcemy zbudować dominantę septymową z kwintą obniżoną na dźwięku d, punktem wyjścia będzie akord durowy z septymą małą. Dokonamy w nim drobnej modyfikacji, która będzie polegała na obniżeniu kwinty. W naszym przykładzie zmieniamy a na as. Będziemy potrzebowali następujących dźwięków: d (pryma), fis (tercja wielka), as (kwinta obniżona) oraz c (septyma mała).
Jak to zastosować w praktyce?
Trzeba przyznać, że umieszczenie alterowanej kwinty w basie nie jest typowym układem. Natomiast na pewno jest moim ulubionym.
Dominanta septymowa z kwintą obniżoną jest często używana w harmonii, ponieważ posiada wyraźne brzmienie i jest silnym akordem wprowadzającym do rozwiązania. Składa się z dwóch trytonów, co sprawia, że buduje napięcie. Takie współbrzmienie jest stosowane w różnych stylach muzycznych, zarówno w muzyce klasycznej, jak i jazzowej czy rockowej, dodając charakterystycznego brzmienia i koloru harmonii.
Na koniec ciekawostka. Zbudujemy dwa akordy alterowane z obniżoną kwintą: C i Fis. Pierwszy będzie miał w basie obniżoną kwintę (ges), a drugi prymę (fis).
Okazuje się, że po zamianie enharmonicznej w jednym i drugim przypadku uzyskamy ten sam akord. Może to być przydatne w budowaniu modulacji i gładkich przejść pomiędzy tonacjami.
